Jednymi z najpopularniejszych i najładniejszych wiosennych kwiatów są szafirki. I choć wyglądają one na delikatne, to tak naprawdę to bardzo silne i odporne roślinki.

Szafirki – Muscari

Szafirki to kwiaty, które świetnie prezentują się zarówno w doniczce, jak i na działce, na rabacie czy w trawniku. Ich nazwa pochodzi od szafiru – szlachetnego kamienia o takiej samej barwie. Te cebulowe kwiaty szybko pojawiają sie w ogrodach, bowiem chłodna wiosna w ogóle im nie przeszkadza. Dlatego też już dość wcześnie możemy cieszyć się widokiem tych niewielkich kwiatów przypominających dzwoneczki lub małe szyszki.

Wbrew nazwie nie występują tylko niebieskie szafirki. Owszem, najwięcej jest odmian o barwie jasnoniebieskiej lub ciemnoniebieskiej. Są także granatowe, ale coraz częściej pojawiają się takie o barwie fioletowej, a nawet purpurowej, różowej czy białej. Kiedy są one posadzone w dużej grupie to w czasie kwitnienia tworzą kolorowy dywan i daje to niesamowity efekt.

Szafirki – sadzenie i pielęgnacja

Szafirki nie lubią ani nadmiaru wilgoci, ani zbyt suchej gleby. Zimno im niestraszne, bowiem zdecydowana większość tych kwiatów jest odporna na mróz. Lubią półcień, nie przepadają za słonecznymi stanowiskami. Najlepsza dla nich gleba to taka, która ma odczyn obojętny lub lekko zasadowy.

Odpowiedni czas na sadzenie szafirków to przełom września i października. Sadzimy je na głębokości około 7 cm, najlepiej w grupkach co 10 centymetrów. Roślina ta szybko się rozrasta, dlatego też trzeba jej zapewnić odpowiednią ilość wolnego miejsca. Kwiaty można zostawić w jednym miejscu nawet do 5 lat, musimy jednak pamiętać o regularnym dożywianiu nawozem organicznym bądź mineralnym. Efekt będzie widoczny gołym okiem, bowiem te dodatkowo odżywiane będą sporo wyższe niż te pozostawione samym sobie. Warto też wyściółkować to miejsce, gdzie rosną kwiaty. Dzięki temu gleba nie będzie zbyt wysuszona, a i ograniczymy rozwój chwastów.

Możemy przebierać wśród około 50 odmian szafirków. Armeński jest najpopularniejszy, ale równie często występują szafirki groniaste, drobnokwiatowe, miękkolistne czy szerokolistne.

Jeśli chcemy mieć więcej tych ślicznych kwiatków to możemy je rozsadzić. Na początku lata wykopujemy cebulki i przechowujemy je w piasku aż do początku jesieni. Wtedy sadzimy i kolejnej wiosny cieszymy się widokiem szafirkowych dywanów w ogrodzie oraz dekoracji w domach i mieszkaniach :).

A poniżej podaję jeszcze kilka ciekawostek o szafirkach:-)

• Ich łacińska nazwa to Muscari i prawdopodobnie pochodzi ona od greckiego moschos bądź angielskiego musk, co oznacza piżmo. A wynika to z faktu, iż niektóre gatunki szafirków mają właśnie taki charakterystyczny, piżmowy zapach.
• Szczytowe kwiaty szafirka, tzw. kwiaty płonne, nie wytwarzają nasion. Tylko kwiaty dolne są płodne i wytwarzają nasionka.
• Szafirek miękkolistny zdobi nie tylko parapety, ale także stół kuchenny. Jest jadalny – robi się z niego pikle nazywane lampascioni. Włosi wykopują dziko rosnące cebule szafirków w okresie od lata do wczesnej wiosny, następnie je obgotowują i zalewają octem z oliwą z domieszką pachnących ziół

A może zamiast szafików lubicie przebiśniegi? Jakie kwiaty kojarzą się Wam z wiosną? Dajcie nam znać w komentarzach! :)