Cykas – pochodzenie

Cykas, inaczej nazywany sagowcem odwiniętym, pochodzi z Japonii i południowo-wschodniej Azji. To najczęściej uprawiany sagowiec na świecie, w obszarze swego występowania często sadzony w miejscach reprezentacyjnych, na dziedzińcach i placach. Jest on uważany za jedną z najstarszych roślin na ziemi. Jego historia sięga czasów prehistorycznych, sagowce rosły już w mezozoiku około 200 milionów lat temu. Naturalnie rosnące egzemplarze są obecnie zagrożone wymarciem i objęte ochroną gatunkową.

Charakterystyka

Cykas jest rośliną z pokroju przypominająca palmę, ale pochodzi z rodziny Cycadeceae – sagowcowatych. Jego ciemnozielone, sztywne, woskowane liście w kształcie pióropusza wyrastają z grubej walcowatej kłodziny.  Kłodzina, którą można porównać obrazowo do „pnia” powstaje przez odpadanie dolnych liści w miarę wzrostu rośliny. Sagowiec rośnie bardzo wolno, nowy wieniec liści wyrasta na szczycie średnio co 1-3 lata.

Uprawa

Sagowiec to roślina światłolubna, która najlepiej rośnie w miejscach jasnych lub lekko półcienistych. Zniesie nawet bezpośrednie nasłonecznienie, przed słońcem chroni go warstwa wosku pokrywająca jego liście. Latem może być uprawiany na balkonie, zimą dobrze mu jest zapewnić okres spoczynku w miejscu o niższej temperaturze w granicach 12-15 stopni Celsjusza.

Pielęgnacja

Cykas jest bardzo wrażliwy na nadmiar wody, latem należy go podlewać obficie, ale ostrożnie aby nie zalać kłodziny. Zimą, jak to zazwyczaj bywa ograniczamy podlewanie, szczególnie w przypadku, gdy rośliny zimują w chłodniejszym pomieszczeniu. Latem co 2 tygodnie warto zasilić roślinę małą dawką nawozu wieloskładnikowego. Rośliny przesadzamy raz na kilka lat, w momencie gdy korzenie nie mieszczą się w doniczce.

Rozmnażanie

Muszę zaznaczyć, że rozmnażanie cykasa jest dosyć długotrwałym procesem (tylko dla cierpliwych), może trwać nawet kilka miesięcy. Można go rozmnożyć generatywnie (z nasion) lub wegetatywnie z fragmentu kłodziny. Dlatego też, jeśli marzycie o okazałym gatunku najprościej jest go zakupić w ulubionej kwiaciarni.

Bibliografia

Na koniec chciałam Wam polecić źródło, z którego korzystam ostatnio przy pisaniu postów o roślinach doniczkowych. Jest to książka „Ćwiczenia z roślin ozdobnych, Cz. 3 Rośliny doniczkowe” autorstwa Jadwigi Waźbińskiej i Urszuli Puczel. Znajdziecie tam najważniejsze informacje o roślinach i ich uprawie, napisane w bardzo przystępny sposób. Polecam  każdemu, kto choć trochę próbuje „w rośliny domowe”.

Źródło: Ćwiczenia z roślin ozdobnych, Cz. 3 Rośliny doniczkowe, Jadwiga Waźbińska, Urszula Puczel, Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko – Mazurskiego w Olsztynie

Zdjęcia: pinterest